Actieheld Denise: "Stil staan met ADHD... Dat wordt een uitdaging, maar ik ga het aan!"

03-04-2018 | 12:52

Mijn naam is Denise van Kampen en ik ben 22 jaar jong. In het dagelijks leven ben ik voltijdstudent aan de opleiding Toegepaste Psychologie, waar ik studeer onder de noemer ‘student met een functiebeperking’. Twee jaar geleden kreeg ik de diagnose ADHD. Een antwoord op een zoektocht van eigenlijk al twintig jaar; ik kan niet stilzitten, ik ratel aan één stuk door, mijn brein heeft nooit rust en ik ervaar alle emoties intens. Ik heb mij altijd anders gevoeld dan anderen, maar ik ben ook anders. Ik ben optimistisch, vrolijk, creatief, eerlijk, ik heb energie voor tien en ben begaan met alles en iedereen. Een prachtig masker waar ik mij jarenlang achter verborgen heb kunnen houden. Wat de buitenwereld niet ziet, is de onzekerheid, onrust en slapeloosheid die erachter schuil gaan. Of de ontelbare keren dat ik radeloos ben met mezelf. Ik ben erg open naar mijn omgeving over mijn ADHD en alle leuke en minder leuke kanten die het met zich meebrengt. Ik begrijp mezelf niet altijd en mijn omgeving begrijpt mij soms nog minder, maar door open te zijn probeer ik een draagvlak van begrip te creëeren. 

Ik doe mee aan Last Man Standing, omdat ik als geen ander weet hoe belangrijk het is om psychische problemen bespreekbaar te maken. Het is de basis van waaruit begrip mag ontstaan. Inderdaad, ‘mag’ ontstaan. Door mijn eigen ervaringen ben ik van mening dat onbegrip eigenlijk staat voor onwetendheid. Want laten we eerlijk zijn, we kunnen niet verwachten dat er begrip ontstaat vanuit de omgeving zonder openheid van de persoon zelf. Er zijn steeds meer jongeren met psychische problemen en er heerst nog altijd een taboe op het bespreekbaar maken van deze problemen. Waarom is dat? Het laatste wat je als jongere wil zijn, is anders dan de rest. Juist in die levensfase is het belangrijk om jongeren te steunen en ze in te laten zien dat ze zeker niet alleen zijn. Je bent niet de enige die soms onzeker is, je bent niet de enige die soms hele nachten piekert, je bent niet de enige die soms somber is, je bent niet de enige die de wereld soms een klein beetje oneerlijk vindt. Je bent niet alleen. Samen met jou en mij zijn er nog ontelbare anderen voor wie het doorkomen van de dag al een hele opgave kan zijn. Ik vind dat een ieder hier op de wereld mag zijn. Met z’n allen kunnen wij een bijdrage leveren aan het bespreekbaar maken van psychische problemen, waardoor jongeren geen dag langer hoeven te denken dat ze alleen zijn. Begrip vanuit de omgeving kunnen we omzetten in steun en volledige acceptatie. Want naast een diagnose, label of etiket ben je nog altijd jouw eigen unieke persoon. Anno 2018 is het tijd dat we dat gaan inzien en, nog belangrijker, hiernaar handelen. 

Ik zal nooit uitgepraat raken over dit onderwerp en alles wat er direct of indirect aan verbonden is. Zowel alle negatieve als positieve ervaringen neem ik mee in mijn groei als persoon. Het delen van mijn ervaringen roept vaak herkenning op vanuit de omgeving. Mensen prijzen mij voor mijn openheid, maar ik doe het niet alleen voor mezelf. Ik doe het in de hoop dat ik anderen ermee kan helpen, zodat zij ook open durven te zijn naar hun omgeving. Slechts één dag na het starten van mijn actie had ik al €132,- opgehaald. Wat zegt dit nu? Dat er een hoop mensen zijn die zich herkennen in mijn verhaal en die begaan zijn met dit onderwerp. Mijn tip voor alle andere actiehelden van Last Man Standig is: wees jezelf. Wees oprecht, eerlijk en open. Neem je platform, praat, vraag en leer. Want ook wij zijn niet alleen in onze actie! 

Wil je Denise steunen? Dat kan hier via haar persoonlijke actiepagina.
Wil je ook meedoen aan Last Man Standing? Meld je hier aan.